نقش علوم انسانی در توسعه عرفی گرایی

هدف از این مطالعه بررسی ریشه های عرفی گرایی در روش شناسی علم و کشف برخی موانع تحول در علوم انسانی است. مفروضات تحقیق شامل: یک. درهم آمیختگی علم و ارزش، دو. انتقال منطق و ارزش های علوم طبیعی به علوم انسانی، سه. تبادلات ارزشی میان جامعه و علم، چهار. ضرورت پیگیری تحولات ارزشی جامعه ایران در پروژه های علوم انسانی و پنج. نقش روش شناسی در بازتولید مبانی فلسفی علم است. روش این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی است و نتایج تحقیق نشان می دهد: یک. میان عرفی گرایی با تقلیل گرایی همبستگی وجود دارد. دو. عرفی گرایی در علم و به کمک علم استمرار پیدا می کند. سه. برخی اصول روش شناسی با نظارت بر تحقیقات علمی در شکل گیری روابط علم و دین مداخله می کنند و چهار: مدل های تبیین علّی و مرجعیت سیستم و مفهوم مکانیسم به تداوم عرفی گرایی در علم کمک می کند. رهیافت های تحقیق و روش ها یا تکنیک هایی که در علوم انسانی به کار گرفته می شود از عوامل توسعه عرفی گرایی هستند.